De sociale Hollander...

En toen? Nadat ik wist dat ik was toegelaten tot de opleiding fotografie, ben ik op zoek gegaan naar een kamer in Gent. Gelukkig was dat niet zo moeilijk als in iedere andere studentenstad in Nederland. Gewoon door de stad lopen, op zoek gaan naar briefjes aan ramen, aankloppen en kijken of de kamer nog vrij is. Ik vond een kamer in dezelfde straat als waar de academie was. Alleen nog wachten tot na de zomervakantie en de opleiding fotografie zou beginnen. Tijdens het eerste halfjaar kregen we vooral opdrachten voorgeschoteld waarbij de focus lag op het ontdekken van je eigen camera. Hoe werkt een camera eigenlijk en hoe maak je bijvoorbeeld contact met je onderwerp? Ook leerden we foto’s maken in een studio (opdracht; fotografeer een alledaags voorwerp zo mooi mogelijk-zie foto) en bespraken we de eerste foto ooit genomen (1826 door J. Niepce).

Het tweede halfjaar was een stuk uitdagender. We moesten zelf een thema of onderwerp bedenken waaraan we een halfjaar zouden werken. Hierbij ontdekte ik wat fotografie voor mij betekent, namelijk: de camera is een soort sleutel tot allerlei verhalen. Door mijn camera mee te nemen naar verschillende plekken was het veel gemakkelijker om mensen aan te spreken. Ik had immers een aanleiding; werken aan mijn schoolopdrachten en foto’s maken voor een project. Wonderwel vertelden mensen mij hun levensverhaal, wat ik prachtig vond. En ondertussen maakte ik foto’s bij deze verhalen. Mijn bijnaam in de klas was "de sociale Hollander", omdat ik de durf had om wildvreemde mensen aan te spreken en snel het vertrouwen wist te wekken.